Thank God It’s Friday

De kop is er af, zoals dat heet. En dat na twee Bospoploze jaren. De Stereophonics hadden donderdagavond bij hun drumstel zowaar een schattig houten beeld van een bosuil neergezet, sinds heugenis het symbool van Bospop. Een mooi gebaar. De mannen van Leon zorgden aansluitend voor een vurig opwarmertje voor de komende drie festivaldagen.

De corona-periode heeft, ik geef het ruiterlijk toe, aardig wat invloed gehad op de verbreding van mijn muzikale smaak. In de beslotenheid van al die lockdowns en avondklokken komt een mens kennelijk pas goed tot zichzelf en opent vrijmoedig deuren die eerder maar spaarzaam op een kier stonden. Heb ik dan eindelijk het Licht gezien? Het lijkt er wel op. Het zou onderhand ook eens tijd worden.

Omdat ik dankzij de Covid-19-beperkingen mezelf de rust gunde om digitaal in diverse muzikale catalogi te grasduinen, zat ik ineens in de wereld van de gospel. Inderdaad, halleluja, u zegt het! De mannen van Leon mogen zich zelf dan wel koningen noemen, maar de enige echte King loodste mij naar zijn gospels-elpees en vandaaruit verder naar hemelse sferen. Mijn vinyl-collectie kreeg een fijne aanvulling met “How Great Thou Art” en “His Hand In Mine” van Elvis. Op de platenhoezen volstaat zijn voornaam. Een echte koning heeft geen achternaam nodig.

Van het een komt het ander. Uit schatkamers en kelders dook ik nog een aardig verzamelingetje aan soul- en gospel-elpees op. Dan voelt de vrijdag op Bospop22 helemaal als thuiskomen. Het is precies zoals de gelijknamige muziek-film uit 1978 ons al voorspiegelde: Thank God It’s Friday. En ja, de soundtrack daarvan heb ik inderdaad al in mijn vinylcollectie, een dubbelelpee plus bonus 12 inch. Niks mis met Donna Summer en vrienden.

We zijn op Bospop nog nauwelijks uit de startblokken of daar bevolken Cory Henry & The Funk Apostles het hoofdpodium. Inderdaad, halleluja! Komt dat zien. Een hammondorgel, altijd goed voor een passend funk en gospelsfeertje. Cory is zonder meer schatplichtig aan zijn helden zoals James Brown, Marvin Gaye, Prince, Stevie Wonder en Funkadelic. Hoeveel meer inspiratiebronnen heeft een muzikant nodig? Cory Henry is zo iemand van wie ik midden in de zomer zijn kerstalbum beluister – net als de soulvolle kerstplaat van Kelly Finnigan van Monophonics, jaren geleden trouwens met een overtuigend optreden in de tent op Bospop. Sommige muziek is niet seizoensgebonden. Of zelfs tijdgebonden. Dat zijn de ware classics. En dan is het pas vrijdag. Halleluja!

Paul Sterk

Sinds 2009 is Paul Sterk huiscolumnist van Bospop