Only Human

Popsterren kunnen opklimmen tot een iconische status. Hoeveel rockgoden en -godinnen hebben we al niet op Bospop gezien? En wie verwacht niet dat het idool in kwestie dan een memorabel optreden ten beste geeft? Soms krijgen de muzikanten op Bospop de helpende hand van andere goden, namelijk die van het weer. Dan begint het onophoudelijk te regenen precies op het moment dat ‘Riders on the Storm’ wordt ingezet. Dan dondert en bliksemt het bij ‘Have You Ever Seen The Rain’. Ondanks al die hemelse ondersteuning zouden we haast vergeten dat muzikanten ook maar gewone mensen zijn. Met hun kwaaltjes, zorgen, verdriet, problemen in privékring of tobbend met hun gezondheid. En ja, af en toe moet een artiest verstek laten gaan.

Overdrijven is een kunst en een enkele keer is het domweg te veel wat de weergoden voor ons in petto hebben, zo leert ons de treurige afgelasting van de slotdag van Bospop23. Wat voor artiesten geldt – soms is er een afzegging – treft nu een heel festival. En dat niet alleen in Weert. Dan beseffen we weer dat het organiseren van een muziekfestival gewoon mensenwerk blijft, zeker Bospop dat in essentie draait om de inzet van vrijwilligers. Je kunt alles vooraf nog zo goed bedacht hebben en scenario’s hebben klaarliggen, daarboven staat de plicht dat je geen risico wil dat er rampspoed over je festival trekt. In de festivalwereld staat het drama van Pukkelpop 2011 nog in het geheugen gegrift. Dus je neemt een loodzware beslissing op basis van een reële prognose, zelfs als later blijkt dat de situatie minder erg is dan vooraf verwacht. En ja, achteraf is alles makkelijk. Laten we ook daarvoor begrip hebben. Maar de ervaring leert ook dat er, linksom of rechtsom, altijd een herkansing komt, al is het een jaar later.

Neem Rag ‘n’ Bone Man. Gelukkig stond hij vrijdagavond met een puike set op Bospop23 want vorig jaar kon hij op het laatste moment om medische redenen niet spelen. Sommige bezoekers hadden toen speciaal voor hem een kaartje gekocht en dan is zoiets natuurlijk een teleurstelling. Maar juist hij zong op Bospop: I’m only human after all. Don’t put the blame on me. Niets menselijks is hem vreemd. Terecht vraagt hij om mededogen. En het publiek in Weert begrijpt hem, want juist met een setlist vol ‘sad songs’, zoals hij het zelf noemt, maakt hij veel indruk. Datzelfde begrip verdient de afgelasting van Bospopzondag, hoe triest het ook moge zijn.

Een ander voorbeeld is het driemanschap Porcupine Tree. Ze worden tijdens hun tour tegenwoordig ondersteund door bassist Nate Navarro. Helaas moest hij vanwege ernstige familie-omstandigheden afhaken. Hij was er zaterdagavond niet bij. Nu staat de techniek bij Porcupine Tree-boegbeeld Steven Wilson voor niets, de man is immers al sinds jaar en dag een veelgevraagde remixer. Ook zonder bassist geldt voor Porcupine Tree: the show must go on. Porcupine Tree gebruikt daarom vooraf opgenomen bass-tracks van Nate. Kortom, op het podium staat an invisible bass player, zegt Steven Wilson. Ze hopen dat dit onze vreugde van een live-optreden niet tempert en vragen ons om begrip. Muziek blijft juist mensenwerk, alle technologie en AI ten spijt. En ja, het was goed om Steven Wilson, naast zijn eerdere solo-optredens op Bospop, opnieuw aan het werk te zien. Wat Porcupine Tree als headliner liet zien is Bospop meer dan waardig. Het bleek meteen het imposante slotakkoord van Bospop23, maar dat wisten we op dat moment nog niet.

Het is niet alleen een artiest die af en toe ontbreekt op Bospop. Soms is er een bezoeker die door mede-bezoekers node gemist wordt. Neem deze vrolijke case-study over iemand die we hier Kees zullen noemen, domweg omdat hij ook Kees heet. Op het veld spreek ik met twee lieftallige dames, die een actie op touw hebben gezet om die bewuste Kees weer naar Bospop te lokken. Ze kennen hem van de editie 2019, ze hebben zelfs zijn contactgegevens, en proberen hem nieuw richting Bospop te bewegen. Met een instagrampagina en honderden buttons met een foto van Kees zetten ze hun oproep kracht bij. De buttons deelden ze uit aan het publiek en dat allemaal onder het motto #waariskees. En jammer genoeg hebben ze een gruwelijke berg aan buttons nog niet kunnen weggeven, omdat de laatste dag geschrapt is. Ik hoop van harte voor de dames dat dit verhaal een mooi vervolg krijgt, en dat Kees er in 2024 gewoon bij is. Sterker, ik hoop dat iedereen die de geannuleerde Bospopzondag had willen bijwonen er dan ook weer is. Want welbeschouwd vormt Bospop één grote warme familie, met een kern van 100% mensenwerk.

Paul Sterk

Sinds 2009 is Paul Sterk huiscolumnist van Bospop.