Het jaar van de engel
“Volgens de Chinese horoscoop leven we in het jaar van het varken. Dat zou ons meer voorspoed brengen dan het afgelopen jaar, dat in het teken stond van de hond. Aan Weert ging hoe dan ook de komst van een China Hotel en wereldspeler Alibaba voorbij. Gelukkig is daar elk jaar Bospop, een stabiel cultureel anker in de Weerter samenleving. Daar kan een imaginaire portie importgeluk niet aan tippen.
Leuk trouwens die horoscopen, maar voor mij staat dit jaar in het teken van engelen. Nu komt in de Chinese dierenriem helaas geen vlinder voor, want dat gevleugelde insect zou de gedaante van een engel het meest benaderen. Een breekbare vlinder zelfs meer dan een bosuil, hét symbool van Bospop. Waar ik tien jaar geleden dankzij Bospop onderdook bij zeemeerminnen, wijzen de sterren me nu naar een nieuwe richting. Om te beginnen zag mijn roman ‘Als engelen slapen’ het licht, een boek met weer veel popmuziek. Van Bowie tot Beatles. Maar ik voelde dat er meer moest zijn. Een engel op Bospop, het zou me niks verbazen. Maar veelal verschijnen ze vermomd, want met hun vleugels vallen ze domweg te veel op.
Dus, hoe haal je ze er uit, tussen die duizenden bezoekers op de festivalweide? Gelukkig hebben de bosuil en ik daar een antenne voor. We laten ons simpelweg meevoeren op golven van muziek.
Vrijdagavond verwachtte ik veel van James Morrison en zijn song Demons, waarin hij zingt: ‘I know that there’s an angel watching over me, I see your wings are open wide’. Maar waar ik ook keek, geen engel. In de herkansing met Richard Ashcroft van The Verve met een zin als ‘You were walking round like some kind of angel’? Weer geen succes. Zou TOTO de engel dan weten aan te trekken met hun liedje ‘Angel don’t cry’? Ook hier: nul punten. Met dit soort scores lukt het zelfs de Engel van Maastricht niet om het Eurovisie Songfestival naar het MECC te halen.
En dan is het zaterdag. De 13e zelfs, bepaald geen datum waar het geluk van afspat. Het duurde een hele dag, maar terwijl ik de hoop bijna had opgegeven was het raak. Bij Skunk Anansie en hun grote hit ‘Weak’ nog wel. ’So here sits a bloody mess, tears fly home. A circle of angels, deep in war. ‘Cause I wanted you.’
En uit die kring aan engelen daalde zij ineens naast me neer. Een kop kleiner dan ik stond ze daar, in haar blauwe jurkje waarop een patroon van roze olifantjes prijkte. Ze danste met de lichtvoetigheid van een vlinder. Daar moest meer dan een enkele salsa-basisles aan vooraf zijn gegaan. Samen met Skunk Anansie zongen de engelenkrullen me toe: ‘In this weak young heart, am I too much for you?’ Dit soort voortekenen mocht ik niet negeren. Ik kon haar – weak as I am – niet zomaar laten wegfladderen, regelde een rosékleurig drankje, want dat geniet de voorkeur van dit soort vlinderkinderen. Ondanks John Fogerty, de afsluiter van de avond, zagen we geen Bad Moon Rising. Integendeel.
Intussen is het zondag en ik moet glimlachen om het onderkoeld humoristische berichtje dat ze me zojuist stuurt. Over roze olifantjes. En iets met een salsa-voor-dummies-workshop. (Vrij nutteloos, dichters dansen niet.) Het jaar van de engel is inderdaad nog niet voorbij, al verschijnen ze soms in een andere gedaante dan verwacht.”
– Paul Sterk
De nacht van 13 op 14 juli 2019.
Sinds 2009 is Paul Sterk huiscolumnist van Bospop.
Zijn roman ‘Via sterren en zeemeerminnen’ begint en eindigt op Bospop.
